اگر ملت ایران توسعه همه‌جانبه می‌خواهد (که می‌خواهد!)، باید بداند این کار ملزوماتی دارد که باید در تقویت آنها بکوشد. در این میان، تقویت «نهاد علم» یکی از چندین و چند رکن مهم در این راستا است. داشتن دانشگاه‌ها، پژوهشکده‌ها، مراکز و جامعه علمی‌ای که با روش‌های به‌روز علمی و به صورت مستقل و منتقدانه به حل مسایل کشور و ارایه راه‌حل بپردازند، از مهم‌ترین نیازهای کشور برای پیشرفت است.
از زاویه‌ای دیگر، دانشگاه‌ها و مراکز علمی کشور «دارایی‌های ملی» و متعلق به همه مردم ایران هستند. این نهادها باید با طراوت و شادابی به وظایف اصلی خود که همانا تربیت نسل جوان ماهر و توانمند و نقاد، پایش وضعیت جاری کشور و کمک به تهیه چشم‌انداز و ارایه مسیر رشد و توسعه کشور است، بپردازند. به این منظور و برای ایفای هرچه بهتر این نقش، لازم است استقلال آنها حفظ شود و از دخالت نهادهای خارج از مجموعه علمی کشور به‌دور باشند.
در همین راستا مردم ایران باید بدانند که اگر خواهان توسعه همه‌جانبه کشور هستند، باید با «چنگ‌و‌دندان» از مراکز علمی که متعلق به خودشان است، و برای حفظ و توسعه آن در طول سالیان گذشته خون دل‌ها خورده شده است، حفاظت و صیانت کنند. حل مسئله و ارایه راه‌حل در این روزگار آشفته، احتیاج به شجاعت دارد! دانشگاه و مرکز علمی‌ای که استقلال خود را از دست داده باشد، به‌هیچ‌وجه توان حل مسئله و ارایه مسیر برای توسعه را نخواهد داشت.
اگر توسعه می‌خواهیم، باید به «علم» روی بیاوریم، به روش‌های علمی احترام بگذاریم و خود را ملزم به پیروی از سازوکارهای آن بدانیم.
#نه_به_دخالت_در_دانشگاه
#نه_به_نخبه‌کشی
#نه_به_اخراج_اساتید
#نه_به_خرافات
#نه_به_شبه‌علم