Loud Thinking

چند وقت بود که می‌خواستم مصاحبه ظریف با «دید در شب» را ببینم ولی قبل از تعطیلات عید فرصتش پیش نیامده بود. در کل انتظارم از این گفتگو بیشتر بود و فکر می‌کردم شاید جزییات بیشتری از روند «برجام» مطرح شود. در طول مصاحبه متوجه شدم که اصلا شاید مصلحت دیپلماتیک اجازه ندهد تا سال‌ها بخش‌هایی از این جزییات مطرح شود. با این حال نکات کوچکی از حواشی و اخلاق و رفتار آدم‌ها و دیپلمات‌های درگیر در این فرایند مطرح شد که ارزش دو ساعت دنبال کردن این گفتگو را داشت.

در حین دیدن گفتگو، از اعتماد به نفسی که ظریف داشت خیلی لذت بردم. به نظر می‌آمد که می‌داند در حد خوبی کارش را بلد است و همین به او آرامش و یک جور بزرگ‌منشی در رفتارش را می‌داد. در طول مصاحبه هم واقعا جانب ادب را، حتی در مورد مخالفین پروپا قرصش، رعایت می‌کرد. ولی در عین حال اگر لازم بود نقدی انجام دهد یا نکته‌ای را بگوید اصلا با کسی شوخی نداشت. به عنوان مثال می‌توان به پاسخش به موضوع تیتر روزنامه کیهان که باعث کمردرد او شده بود اشاره کرد، که با قاطعیت آن تیتر را دروغ خواند (تیتر این بود که از قول ظریف نقل شده بود: «مکالمه روحانی با اوباما و دیدار طولانی من با جان‌کری نابجا بود») و تعجبش را از بروز چنین بی‌اخلاقی‌هایی پنهان نکرد (در جای دیگری اشاره می‌کند که برخی طوری رفتار می‌کنند که گویا قیامتی وجود ندارد). یا در مورد عکسی قدیمی که مربوط به شورای امنیت و سخنرانی متکی (وزیر خارجه وقت) بعد از تصویب قطع‌نامه علیه ایران بود و در پاسخ به سوال رشیدپور که چرا در این عکس ناراحت هستید، علت ناراحتی خودش را عدم لزوم شرکت وزیر خارجه در چنین جلسه‌ای اعلام می‌کند. در ادامه هم توضیح می‌دهد که حتی خود رییس جمهور (احمدی‌نژاد) شخصا می‌خواست در چنین جلسه‌ای شرکت کند؛ که خیلی مودبانه رفتار غیرحرفه‌ای احمدی‌نژاد را گوشزد می‌کند.

در جایی رشیدپور از او می‌پرسد که در آینده (مثلا سال ۱۴۰۰) کاندیدای ریاست جمهوری می‌شود و او قاطعانه این احتمال را رد می‌کند. دلیلش جالب است که می‌گوید من فقط همین کاری را که دارم انجام می‌دهم بلد هستم و کار دیگری بلد نیستم. به نظرم این نشان از آدمی دارد که در زمینه خاصی تخصص دارد و می‌داند که کارش را بلد است و حد خودش را هم خیلی خوب می‌داند (که وارد حوزه‌های دیگر نشود). و چقدر ایران به چنین نگاه‌هایی و چنین افرادی که از زاویه تخصصی به مسایل می‌پردازند و متواضعانه در زمینه‌هایی که تخصص ندارند «سکوت» می‌کنند و (برای رضای خدا) قبول بار مسئولیت نمی‌کنند، نیاز دارد!