Dec 062012
امیدواری یا ناامیدی یک حالت ذهنی و یک وضیعت روانیه. ولی نکته‌ای که به نظرم خیلی مهمه و ما خیلی وقت‌ها ازش غافل می‌شیم اینه که امیدوار بودن یا ناامید بودن بیش از اینکه تحت تاثیر عوامل بیرونی باشه عملا یک انتخاب شخصیه. ما آدم‌ها خودمون تصمیم می‌گیریم که به آینده و تغییر اوضاع امیدوار باشیم یا خودمون رو تسلیم شرایط محیطی‌مون بدونیم و فکر کنیم سِیرِ وقایع جبری خواهند بود.
چرا توجه به این نکته مهمه؟ برای اینکه ما در عمل دنبال همون چیزهایی می‌ریم که در ذهن‌مون می‌گذره. اگه امکان رخدادی اصلا در ذهن‌مون وجود نداره، اگه هیچ تصوری از امید به تغییر و بهبود اوضاع نداریم و هیچ احتمالی رو برای رسیدن به آرامش و … قائل نیستیم مطمئنا در عمل هم چنین اتفاق‌هایی برای ما نخواهند افتاد…