۱- فردا در انتخابات «ریاست جمهوری» و «شوراها» شرکت خواهم کرد.
۲- چهار سال پیش در چنین روزهایی دلایل خودم را برای رای دادن به روحانی نوشته‌بودم (در راستای شرکت «سیاست‌ورزانه» در انتخابات فردا). وقتی امروز، بعد از چهار سال، آن دلایل را می‌خواندم از اینکه «سیاست‌ورزانه» در انتخابات قبل شرکت کرده بودم و به روحانی رای داده بودم، بسیار راضی بودم!
۳- با در نظر گرفتن شرایط و مشکلات سر راهِ دولت، عملکرد روحانی و تیم همراهش در طی این چهار سال در جمع «خیلی خوب» بوده است. وقتی انتظارات خودم را در چهارسال پیش می‌خوانم و می‌بینم که شرایط کشور خیلی بهتر از انتظارات من پیش رفته، خدا را شکر می‌کنم و بر ادامه همان مسیر مصمم‌تر می‌شوم.
۴- از مهم‌ترین دلایلی که به روحانی رای می‌دهم، بازگرداندن «عقلانیت» و «اعتدلال» به مجموعه اجرایی کشور است. همچنین «متخصصین امور» کم‌کم ارج از دست رفته‌شان را در سطوح اجرایی کشور پیدا می‌کنند و همین امر «امید» به اینکه جهتِ کلیِ حرکت کشور به‌سامان‌ترْ پیش رود را افزایش می‌دهد. ما به عنوان یک «ملت»، به «امید» نیازمندیم. واقعا احساس می‌کنم عمکرد دولت روحانی باعث ایجاد جوانه‌های امید در بخش‌های مختلف جامعه شده است و از جوانه‌هایی که چهار سال قبل وجود داشتند تا حد خوبی محافظت کرده است.
۵- فردای انتخابات هر کسی آرای بیشتری کسب کند رییس جمهور «همه مردم ایران» خواهد بود. من به عنوان یک شهروند، مستقل از اینکه کاندیدای مورد نظرم رای بیاورد یا نه، تلاش می‌کنم تا در مواقعی که فکر می‌کنم لازم است و پای «منافع ملی» در میان است پشتیبانش باشم. در بقیه موارد هم از «منتقدان جدی‌اش» خواهم بود زیرا که می‌دانم اگر قدرت «نقد» نشود فاسد خواهد شد.
۶- آخر اینکه برای افرادی که به کسی غیر از روحانی رای می‌دهند، هرچند که فکر می‌کنم اشتباه می‌کنند، احترام قائل هستم. بنابراین مستقل از اینکه به چه کسی رای می‌دهم/می‌دهید، دوستی‌های‌مان فردای انتخابات تغییری نخواهند کرد! 🙂
به امید آینده‌ای بهتر
#تا_۱۴۰۰_با_روحانی