بخشی از کتاب چیرگی

بسیار غیر عاقلانه است که توقع داشته باشیم آدم‌ها با ما سازگار شوند و بر وفق مرادمان رفتار کنند؛ من هرگز به چنین وهمی دل نبستم. من همیشه هر انسانی را به عنوان یک فرد واحد و مستقل در نظر گرفتم که باید او را با تمام خصوصیات منحصربه‌فردش بشناسم و درک کنم، ولی درعین‌حال کوچکترین توقعی از او برای همراهی متقابل نداشتم. به این طریق توانستم با هر سنخ آدمی ارتباط برقرار کنم و حرف بزنم، و این به تنهایی دانش من درباره‌ی آدم‌ها و خلق‌وخوی متفاوت ایشان را وسعت داد، خاصیتی که برای چابکی و زبردستی در زندگی نیازمان می‌شود.
(یوهان ولفگانگ فون گوته)

چیرگی (فصل ۴)، رابرت گرین، ترجمه آرسام هورداد