Jul 232013
 

کلمات رامم نیستند. نه اینکه قبلا بوده‌اند و الآن نیستند؛ هیچوقت درست و حسابی رامم نبوده‌اند. خودم می‌دانم، نوشته‌هایم الکنند. می‌خواهم چیزی را بگویم ولی هر کاری می‌کنم دست آخر نمی‌شود آن چیزی که در سرم می‌گذرد. چفت و بست کلمات خوب از کار در نمی‌آیند، جملاتْ درست پشت سر هم قرار نمی‌گیرند و آخرسر یک نوشته‌ی سرهم‌بندی شده روی دستِ منِ خسته از نوشتن باقی می‌ماند. تصویر خودم را همانند معلولی می‌بینم که مشکلات حرکتی دارد و سعی می‌کند بدود. در نهایتْ تلاشش نمایش مضحکی از دویدن می‌شود.

همه‌ی اینها امشب زیر نور ماه به ذهنم آمد… همین ماهی که زیباست و در عین زیبایی‌اش هر چه غم در اعماق وجودت داری را بیرون می‌کشد و مقابلت ردیف می‌چیند… تو ولی در ظاهرْ آرامْ، خود را در سکوت شب رها کرده‌ای و به ماه خیره شده‌ای… و این زبان الکن قادر نیست آنچه بر سرت در همین چند لحظه می‌رود را بیان کند…

پی‌نوشت: من [زبان] سرم نمی‌شود ولی… راستی دلم که می‌شود.

 Posted by at 12:27 am
Jul 212013
 

روزنامه شرق (امروز یکشنبه ۳۰ تیر ۱۳۹۲)  گزارشی از وضعیت اقتصادی ایران در خاورمیانه بر اساس آمارهای منتشر شده در سال ۲۰۱۲ ارائه کرده است. خلاصه این آمار و مقایسه بین وضعیت کشورهای منطقه را در جدول زیر می‌توان مشاهده کرد. با توجه به این آمار و ارقام، متاسفانه شاهدیم با وجود اینکه یک‌چهارم از زمان اجرای سند چشم‌انداز بیست ساله گذشته اما شرایط اقتصادی ایران در پایین‌ترین رتبه‌ها در بین کشورهای خاورمیانه قرار دارد.

2013-07-21-Iran_in_Middl_East

این آمارها را مقایسه کنید با ادعاهای دولت کنونی در مورد دستاوردهایی که داشته است!

پی‌نوشت: البته این ارائه نادرست و غیر شفاف آمار توسط دولت فعلی نکته‌ی جدیدی نیست، هرچند که جای تاسف بسیار دارد. ولی نکته‌ای که بیشتر از همه انسان را متاثر می‌کند نحوه برخورد رسانه‌ها (خصوصا رسانه ملی) با این شیوه رفتار است. مشکل در نوع نگاه و دیدگاه رسانه‌هاست که اجازه می‌دهند آدم‌ها (حالا می‌خواهد رئیس دولت باشد یا کاندیداهای ریاست جمهوری یا حتی مثلا یک کارشناس) به واسطه‌ی جایگاهی که دارند بیایند و عملا هرچه دلشان می‌خواهد بگویند بدون اینکه پاسخ‌گوی نقدهای جدی و کارشناسانه باشند. تا وقتی این دیدگاه اصلاح نشود که افراد (در هر سطح و مقامی که هستند) باید پاسخ‌گوی اظهار نظرهایشان باشند و نتوانند هر صغری و کبرایی را به عنوان آمار، تحلیل یا برنامه تحویل مردم بدهند، وضعیت همینگونه خواهد بود.

از طرف دیگر مردم هم باید از وضعیت «مخاطب غیر فعال» به‌درآیند و به چالش کشیدن نظرات، تحلیل‌ها و آمارها جزء دغدغه‌هایشان شود. مردم هم باید برای خودشان عزت قائل باشند و نسبت به حرف‌ها و اظهار نظرهای بی‌ربط عکس‌العمل نشان دهند. هنوز افراد جامعه ما به قدر کفایت نسبت به وضعیت جامعه‌شان و سرنوشت آن حساس نیستند. این هم جای بسی تاسف دارد.

 Posted by at 5:01 pm
Jul 162013
 

«هنر عشق ورزیدن» کتابی است خواندنی که با وجود اینکه حدود نیم قرن از نگارش آن می‌گذرد ولی مطالب آن هنوز از تازگی خاصی برخوردار است. علیرغم سادگی و روانی متن کتاب، به علت گستردگی مطالبی که در آن مطرح شده، به سادگی نمی‌توان آن را خلاصه کرد یا بخش‌هایی از آن را انتخاب کرد (حداقل این کار برای من آسان نبود)؛ کتابی است که به نظرم باید همه‌اش خوانده شود. با این حال سعی کرده‌ام بخش‌هایی از کتاب را که به نظرم جالب‌تر بوده است انتخاب کنم، البته با این قصد ضمنی که این کار تصویری هرچند ناواضح از مطالب آن را برای مخاطب ترسیم کند.

کمی طولانی شد، برای همین همه را در قالب یک فایل پی‌دی‌اف گذاشتم اینجا.

 Posted by at 12:10 am
Jun 292013
 

بعضی کلام‌ها خیلی ساده و بی‌پیرایه‌اند؛ حتی به نظر خیلی دم‌دستی می‌آیند… ولی در عین سادگی، با همه‌ی وجود می‌شود قدرت و نفوذشان را حس کرد:

ابا دارد خدا که رزق را از جایی بده که بنده تشخیص داره. از دست راست می‌ره دنبال رزق از دست چپ بهش می‌دهند، از دست چپ می‌ره، از دست راست رزقشو بهش می‌دهند. که این صاحب رزق رو بشناسه نه شکمو! از جاهایی که توجه نداری رزقتو می‌ده هم دنیایی و هم آخرتی. پس رزق رو از جایی می‌ده که شما اون خط رو بلد نیستی…

[ حاج اسماعیل دولابی ]

 Posted by at 1:01 am
Jun 272013
 

The greatest trick the Devil ever pulled was convincing the world he didn’t exist. And like that, poof. He’s gone.

[ The Usual Suspects (1995) ]

 Posted by at 10:43 pm
Jun 272013
 

آدم‌های کم‌مایه آدم‌های مفلوکی‌اند، برای اینکه همه چیزشان کم‌مایه و حقیر است. شادی‌هایشان کم‌مایه است، غم‌هایشان کم‌مایه است، امید و آرزوها‌شان، حتی ترس‌هایشان هم کم‌مایه و کوچک است…

*: نام داستان کوتاهی از داستایوفسکی (سال انتشار: ۱۸۴۶)

 Posted by at 12:32 am
Jun 252013
 

برای مشکل اینترنت‌مان زنگ زده بودم به خدمات مشتریان ایرانسل. کسی که پشت خط بود مشکل را شنید و گفت که به قسمت فنی گزارش می‌کند و آنها حدکثر ظرف ۲۴ ساعت تماس خواهند گرفت. کمتر از دو-سه ساعت فردی از بخش فنی تماس گرفت و راهنمایی‌هایی کرد و گفت احتمالا مشکل از شبکه نیست و مودم‌تان ایراد دارد. در آخر خواست کمی صبر کنیم و مودم را در مناطق دیگری تست کنیم تا ببینیم ایراد همچنان پابرجاست یا نه. حدود یک ساعت بعد همان فرد دوباره تماس گرفت و گفت که دوباره بی‌تی‌اس محل‌تان را بررسی کردیم و اشکال از آن است. باید مقداری صبر کنید تا مشکل بر طرف شود…

حس خیلی خوبی داشت این نحوه‌ی برخورد‌شان با مشتری! گفتم بیایم اینجا هم بنویسم که الحق «خدمات مشتریان» ایرانسل قابل مقایسه است با کشورهای توسعه یافته… دمشان گرم!

 Posted by at 2:23 pm
Jun 222013
 

در این چند روز بعد از انتخابات تلاش کردم یک سری از اطلاعات و آمارهای رقابت‌های ریاست جمهوری مربوط به امسال و سال‌های قبل را جمع کنم. همین چند نمودار و جدول ساده، کلی اطلاعات درباره وضعیت مردم ایران به من داد و همچنین این احساس را که جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنم را خوب نمی‌شناسم. به هرحال فکر کردم شاید بقیه هم به این اطلاعات علاقمند باشند.

نتایج آرای امسال، سال ۸۸ و  نمودار میزان مشارکت

نمودار مشارکت در دوره‌های مختلف را می‌توان در نمودار زیر مشاهده کرد. بیشترین مشارکت به ترتیب مربوط به دوره‌های دهم (سال ۸۸)، هفتم (سال ۷۶) و سوم (سال ۶۰) است. (منبع: ویکی‌پدیا)

PresidentialElection-Participation-600px

امسال اعلام تدریجی آراء در ۱۴ نوبت توسط وزارت کشور انجام شد که نمودار آن را در ادامه مشاهده می‌کنید:

1392-ElaameAaraa-600px

ترکیب آراء با تفکیک استانی برای انتخابات امسال در نمودار زیر نشان داده شده است:

1392-ElectionResults-Province-600px

 و برای انتخابات سال ۸۸:

1388-ElectionResults-Province-600px

خطی بودن نسبت آراء و مسئله تقلب

بعد از انتخابات سال ۸۸، یکی از دلایلی که برای مشکل‌دار بودن انتخابات عنوان شد خطی بودن آراء احمدی‌نژاد بر حسب آراء موسوی بود که می‌توانید این پدیده را در نمودار زیر مشاهده کنید:

1388-Moosavi_vs_Ahmadi-600px

همانطور که در مورد نتایج امسال مشاهده می‌شود این پدیده‌ی خطی بودن باز هم اتفاق افتاده است. در واقع اگر تجمیع آراء به صورت یکنواخت از سراسر کشور اتفاق بیافتد، می‌توان نشان داد این پدیده‌ی خطی بودن چندان هم عجیب نیست و به طور طبیعی ممکن است اتفاق بیافتد (برای توضیح بیشتر در این زمینه می‌توانید به گزارش آقای امید نقشینه مراجعه کنید). البته ما اطلاع دقیقی از نحوه‌ی تجمیع آراء برای اعلام مرحله-به-مرحله نتایج نداریم ولی آنچه واضح است این است که از خطی بودن (و همینطور خطی نبودن) نمودارِ نسبت آرا نمی‌توان نتیجه‌ی مشخصی درباره صحت و سقم انتخابات گرفت.

1392-Ghalibaf_vs_Rouhani-600px

ابزار «گوگل ترندز» و فقدان نظرسنجی‌های معتبر

از حدود یک ماه قبل از انتخابات (یعنی از زمان شروع ثبت‌نام نامزدها) من به طور مستمر چند نامزد مطرح در انتخابات را در «گوگل ترندز» جستجو می‌کردم. با اینکه این ابزار فقط میزان جستجوی نام‌های نامزده‌ها را نسبت به هم مقایسه می‌کند ولی نزدیکیِ نتایج انتخابات و نحوه‌ی تغییر «ترندز» نامزدها خیلی جالب است. به نظر می‌آید با گسترش نفوذ اینترنت در ایران و با توجه به فقدان نظرسنجی‌های معتبر، می‌توان تا حدی (و البته با احتیاط) از نتایج جستجوهای گوگل برای درک و پیشبینی رفتار جامعه ایران استفاده کرد.

ماکسیمم نمودار «هاشمی» مربوط به ماجرای رد صلاحیت او و حواشی‌اش می‌باشد. نمودار «عارف» هم در روز بعد از انصرافش به ماکسیمم خود رسیده است. از نمودار فوق می‌توان مشاهده کرد (همانطور که می‌دانیم) اوضاع انتخابات در هفته‌ی آخر دگرگون شد و توزیع نهایی آراء در یکی-دو روز آخر مشخص شد.

2013-06-17-GoogleTrends-Candidates

همبستگی بین آراء نامزدها (سال ۱۳۸۸ و ۱۳۹۲)

با توجه به در دسترس بودن اطلاعات انتخابات امسال به تفکیک استان، شهرستان و بخش، می‌توان ضریب همبستگی (correlation coefficient) بین نامزده‌ها را از روی درصد آرای هر داوطلب محاسبه کرد (این ایده را اولین بار در وبلاگ یکی از دوستان دیدم). با فرض «نرمال» بودن توزیع آماری آراء (normal distribution)، ضریب همبستگی معیاری برای سنجش مستقل یا وابسته بودن آرای دو نامزد است (البته باید ذکر کنم که مطمئن نیستم فرض نرمال بودن توزیع آماری درصد رای نامزدها چقدر فرض خوبی است). همبستگی بالا و مثبت بین دو نامزد به این معنی است که آراء هر دو در حوزه‌های رای‌گیریِ مختلف رفتار مشابهی داشته است. همبستگی منفی به این معنی است که هرکجا رای یکی بالا بوده رای دیگری پایین بوده است. نتایج فوق را برای انتخابات سال ۱۳۹۲ در جدول زیر مشاهده می‌کنید:

 

روحانی

ولایتی

جلیلی

قالیباف

رضایی

غرضی

روحانی

۱.۰

-۰.۱۷

-۰.۳۷

-۰.۲۷

-۰.۶۱

-۰.۰۴

ولایتی

۱.۰

۰.۲۸

۰.۱۵

-۰.۲۵

۰.۴۵

جلیلی

۱.۰

۰.۲۹

-۰.۲۸

۰.۳۵

قالیباف

۱.۰

-۰.۴۵

۰.۱۷

رضایی

۱.۰

-۰.۳۲

غرضی

۱.۰

همبستگی بین آراء نامزدهای ریاست جمهوری، سال ۱۳۹۲

– آرای سه کاندیدای اصول‌گرا (قالیباف، جلیلی و ولایتی) همبستگی بالایی را با هم نشان می‌دهند؛ یعنی اینکه هرکدام از این سه نامزد بخشی از آرای اصول‌گرایان را به خود نسبت داده‌اند. و این تاییدی است برای اشتباه اصول‌گرایان که حاضر به ائتلاف بر سر کاندیدای مشترکی نشدند و این کار باعث شکسته شدن آرای آنها شد.

– به نظر می‌آید تمایل رای‌دهنده‌های اصول‌گرا به غرضی بیشتر از رای‌دهنده‌های جناح مقابل است.

– آرای رضایی همبستگی منفی‌ای با  آرای همه‌ی کاندیداهای دیگر نشان می‌دهد. در ابتدا حدس من این بود که علت این اتفاق نوع گفتمانی بود که رضایی با آن وارد رقابت شد که نه چندان در قالب گفتمان اصول‌گرایی قرار می‌گیرد و نه چندان در قالب گفتمان اعتدال‌گرایی/اصلاح‌طلبی. به نظرم گفتمان رضایی بیشتر از بقیه‌ی کاندیداها اقتصادمحور بود و در برنامه‌های تبلیغاتی‌اش و فیلم‌های مستندش توجه به قشر ضعیف جامعه به طور محسوسی نسبت به بقیه کاندیداها بیشتر و «باورپذیرتر» بود. البته بعدا با نگاه کردن به گراف‌های پراکندگی جغرافیایی آراء به نظرم دلیل این منفی بودن ضریب همبستگی، آرای قومیتی و آرایی‌ست که به علت فرمانده‌ی جنگ بودن به او داده شده است (در ادامه به بخش پراکندگی آرای نامزدها رجوع کنید).

چنین جدولی را می‌توان برای انتخابات سال ۱۳۸۸ هم محاسبه کرد. هرچند که من نتایج انتخابات آن سال را فقط در سطح استان پیدا کردم (منبع: ویکی‌پدیا)، بنابراین نتایج جدول فوق به دقت جدول بالا نمی‌باشد:

 

احمدی‌نژاد

رضایی

کروبی

موسوی

احمدی‌نژاد

۱.۰

۰.۱۱

-۰.۱۸

-۰.۹۹

رضایی

۱.۰

۰.۰۱

-۰.۲۵

کروبی

۱.۰

۰.۰۹

موسوی

۱.۰

همبستگی بین آراء نامزدهای ریاست جمهوری، سال ۱۳۸۸

– نکته‌ی مهم جدول فوق به نظرم ضریب همبستگی بسیار نزدیک به (-۱) بین موسوی و احمدی‌نژاد است که حکایت از دو‌قطبی شدن شدید فضای انتخابات سال ۸۸ دارد. این دوقطبی شدن فضای انتخابات چنان شدید است که باعث شده رکورد میزان مشارکت از ابتدا تاکنون (۸۵ درصد) مربوط به انتخابات سال ۸۸ باشد.

– در اینجا نیز همبستگی بین رضایی و موسوی منفی‌ست که با همبستگی منفی بین رضای و روحانی امسال می‌خواند.

پراکندگی جغرافیایی آرای نامزدها در انتخابات امسال (۱۳۹۲)

این گراف‌ها را یکی از دوستان در صفحه‌ی فیسبوکش به اشتراک گذاشته بود (برای دیدن نمودارها با اندازه‌ی بزرگتر می‌توانید به آنجا مراجعه کنید).

پراکندگی میزان مشارکت را در گراف زیر مشاهده می‌کنید. درصد پایین مشارکت در پایتخت جالب توجه است.

1392-IranMap-Participation-600px

پراکندگی آرای روحانی:

1392-IranMap-Rouhani-600px

پراکندگی آرای قالیباف:

1392-IranMap-Ghalibaf-600px

پراکندگی آرای جلیلی:

1392-IranMap-Jalili-600px

پراکندگی آرای رضایی را در گراف زیر مشاهده می‌کنید. شاید تجمع آرای رضایی در غرب و جنوب غرب کشور (رضایی در استان‌های کهکیلویه و بویر احمد، خوزستان و چهارمحال و بختیاری رای اول را آورده و در استان‌های ایلام، بوشهر و لرستان رای دوم را آورده) تا حدی توضیح دهد که چرا ضریب همبستگی رضایی با همه‌ی کاندیداهای دیگر منفی است. به این معنی که آرای وی بیشتر از اینکه ناشی از گفتمان خاصی باشی، ناشی از قومیت او و سابقه‌ی او در جنگ باشد.

1392-IranMap-Rezayi-600px

پی‌نوشت: اگر اطلاعات دیگری که به کامل شدن این مجموعه کمک می‌کند دارید، ممنون می‌شوم که مرا به آن اطلاعات راهنمایی کنید.

پی‌نوشت: تا چند روز آینده سعی می‌کنم این پست را تکمیل‌تر کنم…

 Posted by at 12:33 am
Jun 192013
 

خدایا! کدام پل در کجای جهان شکسته است که هیچکس به خانه نمی‌رسد؟

Malekian

 Posted by at 11:59 pm
Jun 172013
 

اینترنت نفسی می‌کشد و به همراهش ما نیز!

 Posted by at 6:36 pm